اینترنت 5g چیست؟ 0 تا 100 نسل پنجم شبکه موبایل در ایران

یکی از فناوری‌های مهم امروزی که احتمالا درباره آن زیاد شنیده‌اید اینترنت 5G است اما اساسی‌ترین سوال برای فهم آن در ابتدا این است که اصلاً اینترنت 5G چیست؟ در این مقاله با ما همراه باشید تا علاوه بر آشنایی با اینترنت 5G، از مزایای اینترنت 5G، آینده 5G و چگونگی کارکرد و دیگر موارد مهم آن مطلع شوید.

اینترنت 5G چیست؟

نسل پنجم شبکه بی سیم (اینترنت 5G) جدیدترین فناوری سلولی است که برای افزایش سرعت و پاسخگویی شبکه های بی‌سیم مهندسی شده است. 5G نوع جدیدی از شبکه را فعال می‌کند که برای اتصال تقریباً همه و همه چیز از جمله ماشین‌ها، اشیاء و دستگاه‌ها به یکدیگر طراحی شده است. با 5G، داده‌هایی که از طریق اتصالات بی‌سیم منتقل می‌شوند می‌توانند با سرعت‌های چند گیگابیتی با حداکثر سرعت بالقوه تا 20 گیگابیت در ثانیه (Gbps) بر اساس برخی برآوردها حرکت کنند.

این سرعت‌ها از سرعت شبکه های سیمی فراتر می‌روند و تأخیر کمتر از 5 میلی‌ثانیه یا کمتر ارائه می‌کنند که برای برنامه‌هایی که نیاز به بازخورد بلادرنگ دارند، مفید است. 5G به دلیل پهنای باند در دسترس بیشتر و فناوری آنتن پیشرفته، امکان افزایش مقدار داده‌های ارسال شده از طریق سیستم‌های بی سیم را فراهم می‌کند. فناوری بی ‌سیم  5G همچنین برای ارائه قابلیت اطمینان بیشتر، ظرفیت شبکه گسترده، افزایش دسترسی و تجربه کاربری یکنواخت‌تر به کاربران بیشتر، طراحی شده است.

شبکه ها و سرویس های 5G طی چند سال آینده به صورت مرحله‌ای به کار گرفته می‌شوند تا اتکای روزافزون به دستگاه‌های موبایل و اینترنت را تطبیق دهند. به طور کلی، انتظار می‌رود که 5G با رونمایی از این فناوری، انواع برنامه‌های کاربردی، خدمات و موارد تجاری جدید را ایجاد کند.

سرعت اینترنت 5G چقدر است؟

سرعت اینترنت 5G در حال حاضر می‌تواند به بیش از 1000 مگابیت در ثانیه (Mbps) یا حتی تا Gbps 2.1 برسد. برای تجسم این موضوع، کاربر می تواند یک ویدیوی YouTube را با کیفیت p1080 در دستگاه 5G بدون بافر شروع کند. دانلود یک برنامه یا قسمتی از نمایش نتفلیکس، که در حال حاضر ممکن است چند دقیقه طول بکشد، تنها در چند ثانیه کامل می شود. پخش بی سیم ویدیو در K4 نیز بسیار قابل دوام است.

اما اینترنت 5G چیزی فراتر از سرعت آن است. علاوه بر بالا بودن نرخ داده، 5G به گونه‌ای طراحی شده است که ظرفیت شبکه بسیار بیشتری را با گسترش به طیف‌های جدید مانند mmWave فراهم کند.

شبکه 5G همچنین می‌تواند تأخیر بسیار کمتری را ارائه دهد و می‌تواند تجربه کاربری یکنواخت‌تری را ارائه کند به طوری که نرخ داده‌ها به طور مداوم بالا بماند - حتی زمانی که کاربران در حال حرکت هستند. و شبکه تلفن همراه جدید 5G NR(New Radio) توسط یک پایه پوشش LTE گیگابیتی پشتیبانی می شود که می تواند اتصال کلاس گیگابیت را در همه جا فراهم کند.

5G چطور کار می کند؟

مانند سایر شبکه‌های سلولی، شبکه‌های 5G از سیستمی از پایگاه‌های سلولی استفاده می‌کنند که قلمرو خود را به بخش‌هایی تقسیم کرده و داده‌های کدگذاری شده را از طریق امواج رادیویی ارسال می‌کنند. 5G نحوه رمزگذاری داده‌ها را تغییر می‌دهد و گزینه‌های بیشتری را از نظر امواج هوایی برای استفاده از اپراتورها ارائه می‌دهد. رابط هوا برای تاخیر بسیار کمتر و با انعطاف پذیری بیشتر نسبت به LTE طراحی شده است.

فناوری بی سیم نسل چهارم (4G) Long-Term Evolution (LTE) پایه و اساس 5G را فراهم می‌کند؛ شبکه‌های 5G از نوعی رمزگذاری به نام OFDM استفاده می کنند که مشابه رمزگذاری G LTE4 است.  برخلاف اینترنت 4G، که به دکل‌های سلولی بزرگ و پرقدرت برای تابش سیگنال در فواصل طولانی‌تر نیاز دارد، سیگنال‌های بی‌سیم 5G از طریق تعداد زیادی از ایستگاه‌های سلولی کوچک واقع در مکان‌هایی مانند تیرهای نور یا سقف ساختمان‌ها منتقل می‌شوند.

استفاده از چندین سلول کوچک ضروری است زیرا طیف موج میلی‌متری (mmWave) - باند طیف بین 30 تا 300 گیگاهرتز (GHz) ​​که 5G برای تولید سرعت‌های بالا به آن متکی است - فقط می‌تواند در فواصل کوتاه حرکت کند و تحت تأثیر تداخل آب و هوا و موانع فیزیکی، مانند ساختمان ها یا درختان قرار می‌گیرد.

5G در کانال‌های رادیویی قدیمی خیلی سریعتر از 4G عمل نمی‌کند اما در عوض، مشخصات 5G به تلفن‌ها اجازه می‌دهد از کانال‌های بسیار گسترده‌تری در طیف وسیع‌تری از فرکانس‌ها استفاده کنند.

با 4G ، می توانید تا هفت کانال 20 مگاهرتز را برای استفاده از طیف 140 مگاهرتز ترکیب کنید. با این حال، اغلب اوقات، تلفن ها از 60 مگاهرتز یا کمتر استفاده می‌کنند.

با تلفن‌های جدید با باند پایین و متوسط ​​5G ، می‌توانید سه کانال 100 مگاهرتز را برای استفاده 300 مگاهرتز ترکیب کنید و چندین کانال 20 مگاهرتز 4G دیگر را در بالای آن قرار دهید. در 5G باند بالا، می توانید تا هشت کانال 100 مگاهرتز استفاده کنید. اما اگر امواج رادیویی در دسترس نداشته باشید، سرعت آن را دریافت نمی کنید.

اپراتورها همچنین می‌توانند با استفاده از اشتراک‌گذاری طیف پویا (DSS) کانال‌ها را بین 4G و 5G به اشتراک بگذارند. DSS دیوارهای بین کانال‌های 4G و 5G را متحرک می‌کند، بنابراین اپراتورها می‌توانند بر اساس تقاضا، کانال‌ها را بین 4G و 5G تقسیم کنند.

5G با باند پایین در فرکانس های زیر 2 گیگاهرتز کار می‌کند. این‌ها قدیمی‌ترین فرکانس‌های تلفن همراه و تلویزیون هستند و مسافت‌های زیادی را طی می‌کنند، اما این کانال‌ها بصورت گسترده در دسترس نیستند و بسیاری از آن‌ها برای 4G استفاده می‌شوند. بنابراین 5G با باند پایین کند است و در حال حاضر مانند 4G عمل می‌کند.

باند میانی 5G در محدوده 2 تا 10 گیگاهرتز قرار دارد. که اکثر فرکانس‌های تلفن همراه و Wi-Fi فعلی و همچنین فرکانس‌های کمی بالاتر از آن‌ها را پوشش می‌دهد. این شبکه‌ها برد مناسبی نسبت به برج‌های خود دارند، اغلب حدود نیم مایل، بنابراین در اکثر کشورهای دیگر، این شبکه‌ها بیشترین ترافیک 5G را حمل می‌کنند. اکثر کشورهای دیگر حدود 100 مگاهرتز را به هر یک از اپراتورهای خود برای 5G باند میانی ارائه کرده‌اند.

5G باند بالا یا موج میلی‌متری، فناوری واقعا جدیدی است! تاکنون، این امواج بیشتر در محدوده 20-100 گیگاهرتز قرار گرفته‌اند. این امواج رادیو قبلاً برای کاربردهای مصرفی استفاده نشده و برد بسیار کوتاهی دارند. آزمایشات فاصله 800 فوتی از برج‌ها را نشان داده است. اما مقادیر زیادی از طیف استفاده نشده در بالا وجود دارد، که به معنای سرعت بسیار بالا با استفاده از حداکثر 800 مگاهرتز در یک زمان است.

باندهای بالا قبلاً برای بک‌هول استفاده می‌شدند و ایستگاه‌های پایه را به لینک‌های اینترنتی از راه دور متصل می‌کردند. اما این مورد قبلاً برای دستگاه‌های مصرف کننده استفاده نشده بود، زیرا قدرت پردازش دستی و آنتن های کوچک در دسترس نبودند.

سیگنال‌های موج میلی‌متری نیز نسبت به سیگنال‌های فرکانس پایین‌تر با فاصله سریع‌تر از بین می‌روند و حجم عظیمی از داده‌ای که آن‌ها منتقل می‌کنند به اتصالات بیشتری به اینترنت ثابت نیاز دارد. بنابراین، ارائه دهندگان تلفن همراه از بسیاری از ایستگاه‌های پایه کوچک‌تر و کم‌توان (معمولاً ۲ تا ۱۰ وات خروجی) به جای ماکروسل‌های کمتر و قدرتمندتر (که خروجی ۲۰ تا ۴۰ وات دارند) استفاده می‌کنند تا سرعت‌های چند گیگابیتی را که شبکه‌های موج میلی‌متری وعده می‌دهند، ارائه دهند. به دلیل افت بسیار سریع، امواج زمانی که به شما می رسند بسیار ضعیف هستند.

در بسیاری از شهرهای بزرگ، اپراتورها این "سلول های کوچک" را برای افزایش ظرفیت 4G از سال 2017 نصب کردند. در آن شهرها، فقط باید یک رادیو اضافی را روی پایگاه‌های موجود بچسبانند تا آن را 5G کنند. با این حال، در جاهای دیگر کشمکشی در جریان است، جایی که شرکت‌های حمل و نقل در متقاعد کردن شهرها برای اضافه کردن سلول‌های کوچک به محله‌های حومه شهر مشکل دارند. این مشابه مبارزات قبلی بر سر ایجاد سرویس تلفن همراه در بسیاری از این شهرها است.

اینترنت همراه

"G" مخفف "GENERATION" است. زمانی که به اینترنت متصل هستید، سرعت اینترنت شما بستگی به قدرت سیگنالی دارد که در حروف الفبای مانند 2G، 3G ، 4G و غیره در کنار نوار سیگنال در صفحه اصلی شما نشان داده شده است. هر نسل به عنوان مجموعه‌ای از استانداردهای شبکه تلفن تعریف می‌شود که پیاده‌سازی تکنولوژیکی یک سیستم تلفن همراه خاص را شرح می‌دهد. در طی سال‌ها سرعت افزایش می‌یابد و فناوری مورد استفاده برای رسیدن به آن سرعت نیز تغییر می‌کند.

به عنوان مثال، 1G با 2.4کیلوبیت در ثانیه، 2G با سرعت 64 کیلوبیت در ثانیه و مبتنی بر GSM، 3G سرعت 144 کیلوبیت در ثانیه تا 2 مگابیت در ثانیه را ارائه می دهد، در حالی که G4 سرعت 100 مگابیت در ثانیه - 1 گیگابیت در ثانیه را ارائه می دهد و مبتنی بر فناوری LTE است.

هدف از ارتباطات بی سیم، ارائه ارتباطات با کیفیت بالا و قابل اعتماد درست مانند ارتباطات سیمی (فیبر نوری) است و هر نسل جدید از خدمات نشان دهنده گامی بزرگ (به جای یک جهش) در آن جهت است. این سفر تکاملی در سال 1979 از 1G آغاز شد و تا 5G ادامه دارد. هر یک از نسل‌ها استانداردهایی دارند که برای استفاده رسمی از اصطلاحات G باید رعایت شوند.

موسساتی مسئول استانداردسازی هر نسل از فناوری موبایل هستند. هر نسل نیازمندی‌هایی دارد که مواردی مانند توان عملیاتی، تاخیر و غیره را مشخص می کند که باید برآورده شوند تا بخشی از آن نسل در نظر گرفته شوند. هر نسل بر اساس تحقیق و توسعه‌ای که از نسل گذشته اتفاق افتاده است، ساخته شده است. اینترنت 1G برای شناسایی فناوری بی سیم استفاده نشد تا اینکه اینترنت 2G یا نسل دوم منتشر شد. در واقع تبدیل شبکه‌های بی‌سیم از آنالوگ به دیجیتال، یک جهش بزرگ در فناوری بود.

1G - نسل اول

اینترنت 1G اولین نسل از فناوری تلفن همراه بود. اولین نسل از شبکه های تلفن همراه تجاری در اواخر دهه 70 با استانداردهای کاملاً پیاده سازی شده در سراسر دهه 80 معرفی شد. در سال 1987 توسط Telecom (که امروزه به نام Telstra شناخته می‌شود) معرفی شد، استرالیا اولین شبکه تلفن همراه خود را با استفاده از سیستم آنالوگ 1G دریافت کرد. 1G یک فناوری آنالوگ است و تلفن‌ها معمولاً عمر باتری ضعیفی داشتند و کیفیت صدا پایین و گاهی اوقات تماس‌ها قطع می‌شد. این‌ها استانداردهای مخابراتی آنالوگ هستند که در دهه 1980 معرفی شدند و تا زمان جایگزینی با مخابرات دیجیتال 1G ادامه یافتند. 2.4 Kbps حداکثر سرعت 1G است.

2G - نسل دوم

تلفن‌های همراه اولین ارتقای عمده خود را زمانی دریافت کردند که از 1G به 2G رفتند. تفاوت اصلی بین دو سیستم تلفن همراه (1G و 2G) این است که سیگنال‌های رادیویی مورد استفاده توسط شبکه 1G آنالوگ هستند، در حالی که شبکه‌های اینترنت 2G دیجیتال هستند. انگیزه اصلی این نسل، ارائه کانال ارتباطی مطمئن بود. این مفهوم CDMA و GSM را پیاده سازی کرد، ارائه خدمات داده‌های کوچک مانند اس ام اس و ام ام اس. نسل دوم شبکه های مخابراتی سلولی 2G به صورت تجاری بر اساس استاندارد GSM در فنلاند توسط Radiolinja (اکنون بخشی از Elisa Oyj) در سال 1991 راه اندازی شد. قابلیت‌های 2G با اجازه دادن به چندین کاربر در یک کانال واحد از طریق مالتی پلکسی به دست می‌آمد.

پیشرفت فناوری از 1G به 2G بسیاری از خدمات اساسی را معرفی کرد که ما هنوز از آن‌ها استفاده می‌کنیم، مانند پیام کوتاه، رومینگ داخلی، تماس‌های کنفرانسی، نگهداری تماس و صورتحساب بر اساس خدمات.

حداکثر سرعت اینترنت 2G با سرویس رادیویی بسته عمومی (GPRS) 50 کیلوبیت در ثانیه یا 1 مگابیت در ثانیه با نرخ داده‌های پیشرفته برای تکامل GSM (EDGE) است. قبل از ایجاد جهش بزرگ از شبکه‌های بی‌سیم 2G به 3G ، 2.5G و 2.75G کمتر شناخته شده استاندارد موقتی بودند که فاصله‌ها را پر کردند.

3G - نسل سوم

اینترنت 3G استانداردهای بسیاری از فناوری‌های بی‌سیم را که ما می‌شناسیم و دوست داریم تعیین می‌کند. ایمیل، دانلود ویدیو، اشتراک گذاری عکس و سایر فناوری‌های گوشی‌های هوشمند در نسل سوم معرفی شدند. 3G در سال 2001 به صورت تجاری معرفی شد، اهداف تعیین شده برای نسل سوم ارتباطات سیار تسهیل ظرفیت صوتی و داده بیشتر، پشتیبانی از طیف وسیع تری از برنامه‌ها و افزایش انتقال داده با هزینه کمتر بود.

استاندارد 3G از فناوری جدیدی به نام UMTS به عنوان معماری شبکه اصلی خود استفاده می‌کند - سیستم جهانی مخابرات سیار. این شبکه جنبه‌های شبکه 2G را با برخی از فناوری‌ها و پروتکل‌های جدید ترکیب می‌کند تا سرعت داده بسیار سریع‌تری را ارائه دهد. بر اساس مجموعه‌ای از استانداردهای مورد استفاده برای دستگاه‌های تلفن همراه و مخابرات سیار، از خدمات و شبکه‌هایی استفاده می‌کنند که با مشخصات International Mobile Telecommunications-2000 (IMT-2000) توسط اتحادیه بین‌المللی مخابرات مطابقت دارند. یکی از الزامات تعیین شده توسط IMT-2000 این بود که سرعت باید حداقل 200 کیلوبیت در ثانیه باشد تا بتوان آن را به عنوان سرویس 3G نامید.

اینترنت 3G دارای خدمات چندرسانه‌ای پشتیبانی همراه با پخش بی‌درنگِ محبوب‌تر است. در 3G ، دسترسی جهانی و قابلیت حمل در انواع مختلف دستگاه (تلفن، PDA و غیره) امکان پذیر شده است. 3G با بهبود نحوه فشرده‌سازی صدا در حین مکالمه، کارایی طیف فرکانس را افزایش داد، بنابراین تماس‌های همزمان بیشتری می‌توانستند در همان محدوده فرکانسی اتفاق بیافتند. استاندارد IMT-2000 اتحادیه بین المللی ارتباطات راه دور سازمان ملل، سرعت ثابت 2 مگابیت بر ثانیه و سرعت موبایل 384 کیلوبیت در ثانیه را برای 3G "واقعی" نیاز داشت.

مانند 2G، 3G به  3.5G و 3.75G تبدیل شد، زیرا ویژگی‌های بیشتری برای ایجاد 4G معرفی شدند. یک تلفن 3G نمی‌تواند از طریق شبکه 4G ارتباط برقرار کند، اما نسل‌های جدیدتر تلفن‌ها عملاً همیشه به گونه‌ای طراحی شده‌اند که سازگار با فناوری گذشته باشند، بنابراین یک تلفن 4G می‌تواند از طریق شبکه 3G یا حتی 2G ارتباط برقرار کند.

4G - نسل چهارم

اینترنت 4G یک فناوری بسیار متفاوت در مقایسه با 3G است و عملاً تنها به دلیل پیشرفت فناوری در 10 سال گذشته امکان پذیر شده است. هدف آن ارائه سرعت بالا، کیفیت بالا و ظرفیت بالا به کاربران و در عین حال بهبود امنیت و کاهش هزینه خدمات صوتی و داده، مالتی مدیا و اینترنت از طریق پروتکل IP است. برنامه‌های کاربردی بالقوه و فعلی عبارتند از تغییر دسترسی به وب تلفن همراه، تلفن IP، خدمات بازی، تلویزیون اینترنتی، کنفرانس ویدیویی، و محاسبات ابری.

فناوری‌های کلیدی که این امکان را فراهم کرده‌اند، MIMO (خروجی چندگانه ورودی چندگانه) و OFDM (Orthogonal frequency-division multiplexing) هستند. دو استاندارد مهم 4G عبارتند از: وایمکس (اکنون از بین رفته است) و LTE (به طور گسترده گسترش یافته است). LTE (تکامل طولانی مدت) چند ارتقاء به فناوری UMTS موجود است و در باند فرکانسی 1800 مگاهرتز موجود Telstra ارائه خواهد شد.

حداکثر سرعت یک شبکه 4G در هنگام حرکت دستگاه 100 مگابیت بر ثانیه یا 1 گیگابیت بر ثانیه برای ارتباطات کم تحرک مانند در حالت ثابت یا راه رفتن، کاهش تاخیر از حدود 300 میلی‌ثانیه به کمتر از 100 میلی‌ثانیه و ازدحام قابل‌توجه کمتر است.

نسل‌های جدیدتر تلفن‌ها معمولاً به گونه‌ای طراحی می‌شوند که سازگار با نسل‌های قبل باشند، بنابراین یک تلفن 4G می‌تواند از طریق شبکه 3G یا حتی 2G ارتباط برقرار کند. به نظر می رسد همه اپراتورها موافق هستند که OFDM یکی از شاخص‌های اصلی است که یک سرویس را می توان به طور قانونی به عنوان 4G به بازار عرضه کرد.

OFDM نوعی مدولاسیون دیجیتال است که در آن یک سیگنال به چندین کانال باند باریک در فرکانس های مختلف تقسیم می‌شود. تغییرات زیرساختی قابل توجهی وجود دارد که باید توسط ارائه دهندگان خدمات به منظور عرضه انجام شود زیرا تماس های صوتی در GSM، UMTS و CDMA2000 به صورت Circuit Switch هستند، بنابراین با پذیرش LTE، اپراتورها باید شبکه تماس صوتی خود را دوباره مهندسی کنند.

اینترنت 5G چه تفاوتی با اینترنت 4G دارد؟

در این قسمت به تفاوت اینترنت 5G و 4G می‌پردازیم، هر نسل از فناوری سلولی در سرعت انتقال داده و روش‌های رمزگذاری متفاوت است که کاربران نهایی را ملزم به ارتقای سخت‌افزار خود می‌کند. 4G می تواند تا 2 گیگابیت در ثانیه را پشتیبانی کند و به آرامی در حال بهبود سرعت خود است. سرعت 4G تا 500 برابر سریعتر از 3G است. اینترنت 5G می تواند تا 100 برابر سریعتر از 4G باشد.

یکی از تفاوت های اصلی بین 4G و 5G میزان تأخیر است که در 5G بسیار کمتر خواهد بود. 5G از رمزگذاری متعامد تقسیم فرکانس (OFDM) مشابه G LTE4 استفاده خواهد کرد. با این حال، 4G از کانال‌های 20 مگاهرتز استفاده می‌کند که با فرکانس 160 مگاهرتز به یکدیگر متصل شده‌اند. 5G تا کانال های بین 100 تا 800 مگاهرتز خواهد بود که به بلوک های بزرگتری از امواج هوایی نسبت به 4G نیاز دارد.

سامسونگ در حال حاضر در حال تحقیق در مورد اینترنت 6G است. در حال حاضر اطلاعات زیادی در مورد سرعت 6G و نحوه عملکرد آن وجود ندارد. با این حال، 6G احتمالاً با تفاوت های بزرگی مشابه بین 4G و 5G عمل خواهد کرد. برخی فکر می کنند که 6G ممکن است از mmWave در طیف رادیویی استفاده کند و ممکن است یک دهه با آن فاصله داشته باشد.

آینده 5G

اپراتورهای شبکه بی سیم در چهار کشور - ایالات متحده، ژاپن، کره جنوبی و چین - تا حد زیادی پیشرو در 5G هستند. بر اساس تحقیقات فناوری کسب و کار (TBR) شرکت، انتظار می‌رود اپراتورهای شبکه تا سال 2030 میلیاردها دلار برای هزینه‌های سرمایه‌ای 5G هزینه کنند، اگرچه مشخص نیست که خدمات 5G چگونه بازگشت سرمایه را ایجاد می‌کند. موارد استفاده در حال تکامل است و مدل‌های تجاری که از مزایای 5G بهره می‌برند، می‌توانند نگرانی‌های درآمد اپراتورها را برطرف کنند.

به طور همزمان، نهادهای استاندارد در حال کار بر روی استانداردهای جهانی تجهیزات 5G هستند. پروژه مشارکت نسل سوم (3GPP) استانداردهای رادیوی جدید 5G(NR)  را در دسامبر 2017 تأیید کرد و انتظار می‌رود استاندارد هسته تلفن همراه 5G مورد نیاز برای خدمات سلولی 5G را تکمیل کند. سیستم رادیویی 5G با رادیوهای 4G سازگار نیست، اما اپراتورهای شبکه‌ای که اخیرا رادیوهای بی‌سیم خریداری کرده‌اند ممکن است بتوانند به جای خرید تجهیزات جدید، از طریق نرم افزار به سیستم جدید 5G ارتقا دهند.

طبق پیش‌بینی‌های TBR، با تقریباً کامل شدن استانداردهای تجهیزات بی‌سیم 5G و اولین گوشی‌های هوشمند سازگار با 5G و دستگاه‌های بی‌سیم مرتبط که به صورت تجاری در سال 2019 در دسترس هستند، موارد استفاده از 5G بین سال‌های 2020 تا 2025 ظاهر می‌شوند. تا سال 2030، خدمات 5G به جریان اصلی تبدیل خواهد شد و انتظار می‌رود از تحویل محتوای VR تا ناوبری خودروی خودران که توسط قابلیت‌های ارتباطات بی‌درنگ (RTC) فعال می‌شود، گسترده شود.

در ایالات متحده، در حال حاضر برخی از شبکه‌ها در شهرهای منتخب در حال توسعه هستند. در حال حاضر، Verizon mmWave 5G را در مکان‌های خاصی در شهرهای منتخب از جمله آتلانتا ارائه می‌کند.

دیدن ویدیو زیر که مربوط به اینترنت 5G می‌باشد، خالی از لطف نخواهد بود:

جمع بندی

همه این هیاهوها درمورد 5G ، مردم را به این فکر واداشته است که موضوع مهم چیست؟ آیا چیزی که در حال حاضر می بینیم 5G است؟ پاسخ بله است - از نظر فنی به طور کلی، 5G می تواند از استفاده تجاری و سازمانی تا استفاده معمولی مصرف کننده را شامل شود. از جمله: پخش ویدیو با کیفیت بالا؛ ارتباط بین دستگاه ها در محیط اینترنت اشیا (IoT)؛ ردیابی موقعیت مکانی دقیق تر؛ خدمات بی‌سیم ثابت؛ ارتباطات کم تاخیر و توانایی بهتر برای تجزیه و تحلیل زمان واقعی.

علاوه بر بهبود در سرعت، ظرفیت و تأخیر، اینترنت 5G ویژگی‌های مدیریت شبکه را ارائه می‌دهد - از جمله آن‌ها برش شبکه، که اپراتورهای تلفن همراه را قادر می سازد چندین شبکه مجازی را در یک شبکه فیزیکی 5G ایجاد کنند. این قابلیت اتصالات شبکه بی‌سیم را برای پشتیبانی از کاربردهای خاص یا موارد تجاری فعال می‌کند و می‌تواند به عنوان یک سرویس فروخته شود. به عنوان مثال، یک خودروی خودران می‌تواند به یک بخش شبکه نیاز داشته باشد که اتصالات بسیار سریع و کم تاخیر را ارائه می‌دهد تا وسیله نقلیه بتواند در زمان واقعی حرکت کند. با این حال، یک لوازم خانگی را می توان از طریق یک اتصال کم مصرف و کندتر متصل کرد زیرا عملکرد بالا بسیار مهم نیست. اینترنت اشیا می تواند از اتصالات امن و فقط داده استفاده کند.

مطالب مرتبط

همه مقالات

کنکور ارشد هوش مصنوعی

جزوه مدار منطقی

بررسی شغل های رشته کامپیوتر برای خانم ها

بازار کار مهندسی کامپیوتر در ایتالیا